به گزارش فوتبال 360، علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان باشگاه تراکتور، با حکم کمیته استیناف 4 ماه به طور قطعی از حضور در میادین فوتبالی محروم شده و علاوه بر آن باید 27 میلیارد تومان غرامت هم به باشگاه پرسپولیس بپردازد. این عدد و رقم به علاوه هزینه دادرسی‌اش، برای علیرضا بیرانوند از یک سو و محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتور، از سوی دیگر، هزینه گزافی است که باید از جیب پرداخته شود. به عبارت ساده‌تر، منهای محرومیت 4 ماهه، تا زمانی که این رقم به حساب باشگاه پرسپولیس واریز نشود، نه بیرانوند می‌تواند بازی کند و نه تراکتور می‌تواند از این بازیکن در ترکیب استفاده کند.
چه کسی باید این پول را بدهد؟
طبق بندهایی که در رای نهایی کمیته استیناف آمده، رقم جریمه‌ای که بیرانوند باید بپردازد، تضامنی است. در بخشی از این رای درباره رقم غرامت بیرانوند چنین آمده است: « نظر به ملاحظات مذکور و مستند به ماده 17 آیین دادرسی کمیته وضعیت بازیکنان فدراسیون فوتبال مصوب سال 1396، ضمن نقض رأی تجدیدنظرخواسته درخصوص میزان غرامت قابل‌پرداخت، حکم به محکومیت علیرضا صفر بیرانوند و باشگاه فرهنگی ورزشی تراکتور تبریز به‌نحو تضامنی به پرداخت مبلغ 274 میلیارد و 375 میلیون ریال و نیز هزینۀ دادرسی مراحل بدوی و تجدیدنظر به نسبت مبلغ محکومٌ‌به در حق تجدیدنظرخواه، ( باشگاه فرهنگی ورزشی پرسپولیس ) صادر و اعلام می‌گردد».
به این ترتیب، اگر باشگاه تراکتور، پیش از این توافقی با بیرانوند نکرده باشد که در صورت محرومیت، خود این بازیکن باید جریمه را بپردازد، باشگاه موظف به پرداخت این غرامت سنگین به پرسپولیس خواهد بود. با این حال، آن‌هایی که علیرضا بیرانوند و سبک و سیاق بستن قراردادش را از بر هستند، به خوبی می‌دانند که بعید است تسلیم این خواسته شده باشد. به عبارت ساده‌تر، بعید است بیرانوند از قبل با تراکتوری‌ها درباره این موضوع به توافق نرسیده باشد و تراکتور باید جور علیرضا بیرانوند را بکشد.
در تضاد با روحیات یک تاجر
اکنون که کار به این مرحله رسیده، نگاه‌ها متوجه محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتور است تا واکنش او سنجیده شود. زنوزی یک هفته قبل از اعلام رای این پرونده، با نیش و کنایه به مدیران پرسپولیس، خود را تاجری معرفی کرده بود که قاعده بازی را بلد است. او گفته بود: «قبل از اینکه در مدیریت فوتبال باشم، تاجر هستم. حداقل من تجارت را می‌فهمم. خرید و فروش بازیکنان هم یک نوع تجارت است و نمی‌توانند با من تجارت کنند…» حالا که رای نهایی صادر شده، آیا باز هم تفکرات «بیزینس‌من» بودن مالک تراکتور پابرجاست؟ برای بررسی جزئیات بیشتر این پرونده، کافی است بلایی که انتقال بیرانوند سر او آورده و شم تجارتش را به چالش کشیده، به طور دقیق‌تری مورد ارزیابی قرار بگیرد.
35 میلیارد نه، خیلی خیلی بیشتر!
تراکتور برای در اختیار گرفتن علیرضا بیرانوند، با او قراردادی به ارزش 35 میلیارد تومان برای یک سال بسته است. اگر پذیرفته شود که این عدد درست است و به طرق دیگر، رضایت بیرانوند برای انتقال به تراکتور تامین نشده باشد، زنوزی برای دروازه‌بان سابق پرسپولیس 35 میلیارد تومان برای یک فصل هزینه کرده است؛ اگرچه حتی نوشتن چنین عددی هم غیرقابل باور می‌نماید، حالا با جریمه جدیدی که متحمل شده‌اند، علاوه بر آن رقم، باید 27 میلیارد تومان دیگر هم بابت غرامت بپردازند. آن‌هم تازه در شرایطی که 4 ماه هم نمی‌توانند از این دروازه‌بان استفاده کنند.
کاش برای تاجری مثل زنوزی، این ماجرا به همین‌جا خاتمه پیدا می‌کرد؛ چراکه آن‌ها با توجه به بازی‌های مهم و حساسی که پیش رو دارند، نیاز به جذب دروازه‌بانی پخته خواهند داشت. تراکتور فعلا تمرکزش را روی جذب دروازه‌بان خارجی گذاشته و در روزهای اخیر، آن‌هایی که به این باشگاه لینک شده‌اند رقمی نزدیک به یک میلیون دلار، یا چیزی نزدیک به 90 میلیارد تومان، خواسته مالی داشته‌اند. حتی اگر زنوزی موفق شود با رقمی کمتر هم یکی از این دروازه‌بان‌ها را برای یک فصل به تراکتور بیاورد، آن وقت علاوه بر 35 میلیارد تومانی که برای بیرانوند پرداخته و 27 میلیارد تومان غرامتش، چیزی نزدیک به 70 تا 80 میلیارد تومان دیگر هم باید برای جذب جانشین بیرانوند بپردازد.
هرچند که نباید فراموش کرد که این پایان ماجرا نیست؛ قرارداد بیرانوند در سال اول 35 میلیارد تومان بوده و برای سال دوم، یعنی همین فصل جاری، افزایش پیدا کرده است. کیست که نداند این روزها دروازه‌بان‌هایی که از بیرانوند کمتر مطرح هستند، رقم‌های نجومی دریافت می‌کنند؛ پس بعید است بیرانوند به چیزی کمتر از رقم آن‌ها برای فصل جاری راضی باشد. با احتساب این موضوع، راحت‌تر می‌توان به این پرسش رسید که بیرانوند چطور شم تجارت زنوزی را به چالش کشیده؛ 35 میلیارد برای قرارداد سال اول، 27 میلیارد تومان غرامت، 80-70 میلیارد تومان برای جانشین بیرانوند و حداقل 80-70 میلیارد تومان برای تمدید قرارداد بیرانوند؛ عجب تجارتی!
