به گزارش فرادید، شکل این ظرف سفالی به صورت خانه‌ای مستطیلی بر روی 9 پایه است و در یکی از دیوارهای بلندش دری گِرد دیده می‌شود. قدمت این کوزه به دوران آغاز عصر آهن (780 تا 640 پیش از میلاد) بازمی‌گردد.
این کوزه در منطقه «بُژپوله ویِلکیه» طی کاوش‌های پیش‌گیرانۀ باستان‌شناسی پیدا شد؛ در جایی که قرار بود یک مرکز تجاری جدید ساخته شود. کاوش‌ها از ماه مارس آغاز شد و تا پایان سپتامبر ادامه داشت و چندین گروه باستان‌شناسی ده‌ها هکتار زمین را بررسی کردند. در ماه مه، باستان‌شناسان به گوری سنگی دست یافتند که با تخته‌سنگ‌های رنگارنگ و منظم ساخته شده بود و درون آن این ظرف قرار داشت.
پس از کشف، کوزه به موزه باستان‌شناسی گدانسک منتقل شد تا تحت مرمت و پژوهش تخصصی قرار گیرد. برای شناخت دقیق‌تر محتوای کوزه، پژوهشگران از سی‌تی‌اسکن استفاده کردند. نتیجه نشان داد که کوزه دارای ترک‌ها و شکاف‌های متعددی است و تنها به لطف خاکی که درون آن را پر کرده بود، بدنه، کف و سقف آن به هم متصل مانده‌اند. اسکن همچنین آشکار کرد که درون کوزه بقایای استخوانی بسیاری وجود دارد، بسیار بیش از آنچه که بتوان آن را تنها به یک فرد متوفی منسوب کرد.
بررسی‌ها تاکنون ثابت کرده که این کوزه مربوط به یک تدفین جمعی است. در این ظرف بقایای یک مرد بزرگسال، یک کودک بالای ده سال و دست‌کم دو فرد دیگر که یکی از آن‌ها زن بوده شناسایی شده است. در مجموع، نزدیک به سه کیلوگرم استخوان از درون کوزه بیرون آورده شد.
در قرن هفتم پیش از میلاد در منطقه پومرانیای شرقی، سوزاندن اجساد رسم رایج تدفین بود. بدن متوفی روی هیزم سوزانده می‌شد و پس از پایان مراسم، تمامی قطعات استخوان جمع‌آوری و در کوزه قرار می‌گرفت و معمولاً همراه با اشیای کوچک برنزی متعلق به متوفی دفن می‌شد.
باستان‌شناسان برای آماده‌سازی کوزه جهت نمایش، آن را از پایه بازسازی کردند. آن‌ها قالب‌هایی ویژه ساختند تا پایه‌های شکسته و از دست‌رفته کوزه را جایگزین کنند و در نهایت با استفاده از گچ و چسب همه بخش‌ها را دوباره به هم وصل کردند تا این اثر ارزشمند امکان نمایش عمومی پیدا کند.
