به گزارش همشهری آنلاین؛در شمال شرقی برزیل، در منطقه‌ای خشک و کم‌باران به نام «کائاتینگا»، ساختاری عظیم و باستانی وجود دارد که نه توسط انسان‌ها، بلکه توسط میلیون‌ها موریانه کوچک ساخته شده است.
اما چه کسی تصور می‌کرد موجوداتی کوچک‌تر از بندانگشت بتوانند اثری بزرگ‌تر از یک کشور بسازند؟ تصویری که از فضا دیده می‌شود، متعلق به شهری نیست که انسان بنا کرده باشد؛ بلکه کار میلیون‌ها حشره است که قرن‌ها در سکوت ساخته‌اند و ما تازه کشفشان کرده‌ایم.
شهر موریانه‌ها!
در دل دشت‌های خشک شمال شرق برزیل، تپه‌هایی قهوه‌ای‌رنگ بانظم عجیبی کنار هم ردیف شده‌اند. نه نشانی از بشر هست، نه معماری که بشود آن را با چشم تشخیص داد؛ اما از آسمان که نگاه کنید، نقشه‌ای رازآلود نمایان می‌شود؛ شهری پنهان از تاریخ، ساخته میلیون‌ها موریانه.
معماران بی‌صدا و ناپیدا
اگر از ارتفاع بالا به دشت‌های خار پوش شمال شرق برزیل نگاه کنید، شاید متوجه الگوی منظم صدها هزار تپه کوچک و قهوه‌ای‌رنگ شوید؛ اما تصور نکنید باقیمانده شهری فراموش‌شده یا اثری از تمدن گمشده انسانی را می‌بینید.
این برج‌های کوچک، در واقع حاصل کارگروهی از معماران بی‌صدا و ناپیدا هستند: موریانه‌هایی که در شرایطی سخت و خشک، بدون هیچ طرح اولیه، بدون فرمانده یا نقشه، ساخت‌وساز خود را از هزاران سال پیش آغاز کرده‌اند. پژوهشگران امروز با کمک فناوری‌های ماهواره‌ای و مدل‌سازی‌های پیشرفته، موفق شده‌اند ردپای این سازه‌های شگفت‌انگیز را کشف کنند؛ سازه‌هایی که بیش از چهارهزار سال قدمت دارند، اما همچنان باشکوه در برابر دیدگان طبیعت و علم ایستاده‌اند. این شهر روایتی است از هوش طبیعی، سازگاری حیرت‌آور و تمدنی ناشناخته که به دست کوچک‌ترین معماران جهان رقم خورده است.
یک کشف حیرت‌انگیز
یکی از نکات شگفت‌انگیز این سازه‌ها، الگوی پراکندگی منظم و غیرتصادفی آن‌هاست. هر مخروط با فاصله‌ای حدود 20 متر از دیگری ساخته شده که نشان‌دهنده یک نظم درونی و احتمالاً تنظیم‌شده با سیگنال‌های شیمیایی یا فرومون‌های درونی بدن موریانه‌هاست. این رفتار گروهی نه‌تنها نشان از هوش جمعی حشرات دارد، بلکه مفاهیمی از مدیریت منابع، صرفه‌جویی در انرژی و نظم خودبه‌خود را نیز در خود دارد؛ موضوعاتی که حتی در جوامع انسانی هم چالش‌برانگیز به شمار می‌روند.
انباشتگاه خاک یا نه محل زندگی؟
نکته دیگر که این ساختار را از دیگر نمونه‌های معروف مانند تپه‌های موریانه‌ای آفریقا یا استرالیا متمایز می‌کند، این است که این تپه‌ها صرفاً انباشتگاه خاک هستند، نه محل زندگی. آن‌ها تنها نشانه‌های سطحی از دنیای گسترده‌ای هستند که در زیر خاک پنهان شده؛ جهانی پر از تونل‌ها، مسیرها و سیستم‌های حمل‌ونقل دقیق برای انتقال مواد.
این دستاورد طبیعی، ما را دعوت می‌کند تا بار دیگر نگاهی بیندازیم به نقش حشرات و جانداران کوچک در ساخت و شکل‌دهی به جهان اطرافمان؛ موجوداتی که شاید کمتر دیده می‌شوند، اما تأثیری عمیق و ماندگار بر زیست‌بوم زمین دارند.
یک شبکه زیرزمینی برای بقا
زیر هر تپه، شبکه‌ای از تونل‌های زیرزمینی وجود دارد که موریانه‌ها از آن برای جمع‌آوری برگ‌ها و مواد غذایی استفاده می‌کنند. این تونل‌ها به موریانه‌ها امکان می‌دهند بدون قرارگرفتن در معرض گرمای شدید یا شکارچیان، به منابع غذایی دسترسی پیدا کنند.
درس بزرگ طبیعت
سازه‌های عظیم و منظم ساخته‌شده توسط موریانه‌ها در برزیل نشان می‌دهند حتی موجودات کوچک با رفتارهای ساده می‌توانند ساختارهایی پیچیده و پایدار ایجاد کنند. این ساختارها نه‌تنها شاهکاری از مهندسی طبیعی هستند، بلکه نشان‌دهنده توانایی طبیعت در ایجاد نظم و کارایی بدون نیاز به برنامه‌ریزی مرکزی هستند.
