زندگینامه رافائل: سفری در دنیای هنر رنسانس ایتالیا

رازهای زندگی رافائل: هنرمندی که رنسانس را تعریف کرد

زندگینامه رافائل سانتیو (رافائل سانزیو)

رافائل سانتیو، که اغلب با نام رافائل شناخته می‌شود، یکی از بزرگ‌ترین نقاشان و معماران دوره رنسانس عالی ایتالیا بود. او به همراه لئوناردو دا وینچی و میکل‌آنژ، سه استاد بزرگ این دوره را تشکیل می‌دهد. آثار او به دلیل وضوح فرم، سادگی ترکیب‌بندی و دستیابی به ایدئال نئوپلاتونیک grandeur انسانی، مورد تحسین قرار گرفته است. رافائل در 28 مارس یا 6 آوریل 1483 در اوربینو متولد شد و در 6 آوریل 1520 در رم درگذشت.

زندگی اولیه و خانواده

رافائل در اوربینو، شهری کوچک اما فرهنگی در مرکز ایتالیا، به دنیا آمد. پدرش، جووانی سانتی، نقاش دربار دوک اوربینو، فدریکو دا مونته‌فلتро، بود و مادرش ماگیا دی باتیستا چیارلا نام داشت. اوربینو در آن زمان مرکزی فرهنگی بود که هنرها را تشویق می‌کرد و هنرمندانی مانند دوناتو برامانته، پیرو دلا فرانچسکا و لئون باتیستا آلبرتی را جذب کرده بود. پدر رافائل نه تنها نقاش بود، بلکه شاعر و نویسنده‌ای بود که تاریخچه‌ای از زندگی دوک فدریکو نوشت. رافائل از پدرش اولین آموزش‌های نقاشی را دریافت کرد و با فلسفه انسانی‌گرا آشنا شد.

مادر رافائل در سال 1491، زمانی که او هشت ساله بود، درگذشت. پدرش نیز در سال 1494 فوت کرد و رافائل در یازده سالگی یتیم شد. عمویش بارتولومئو، که کشیش بود، سرپرستی او را بر عهده گرفت. رافائل احتمالاً کارگاه خانوادگی را با کمک نامادری‌اش مدیریت کرد و به سرعت شهرت یافت.

آموزش و تأثیرات

رافائل احتمالاً آموزش رسمی خود را در کارگاه پیترو پروجینو، نقاش مشهور، آغاز کرد. طبق گزارش جورجو وازاری، رافائل تا دسامبر 1500 به عنوان یک “استاد” کاملاً آموزش‌دیده شناخته می‌شد. تأثیر پروجینو در آثار اولیه رافائل مشهود است، به ویژه در تکنیک‌های لایه‌بندی رنگ و شیرینی لطیف ترکیب‌ها. رافائل همچنین با آثار هنرمندانی مانند پائولو اوچلو و لوکا سینورلی در اوربینو آشنا شد. فرهنگ دربار اوربینو، که بعدها در کتاب “درباری” بالداساره کاستیلیونه توصیف شد، مهارت‌های اجتماعی و آداب او را شکل داد.

دوره پروجا (حدود 1500–1504)

دوره اولیه حرفه‌ای رافائل در اومبریا، به ویژه پروجا، سپری شد. اولین کار مستند او، محراب بارونچی (1500–1501)، برای کلیسای سن نیکولا در چیتی دی کاستلو بود. دیگر آثار این دوره شامل مصلوب‌شدن موند (حدود 1503)، ازدواج باکره بررا (1504) و محراب اودی است. او همچنین نقاشی‌های کابینتی مانند سه گراس و سن میشل را خلق کرد و مادوناهای متعددی برای علاقه‌مندان اوربینو کشید. در سال 1502، به پینتوریکیو در طراحی کارتون‌های فرسکو برای کتابخانه پیکولومینی در کلیسای جامع سیه‌نا کمک کرد.

دوره فلورانس (حدود 1504–1508)

رافائل در سال 1504 به فلورانس نقل مکان کرد تا از سنت‌های هنری آنجا الهام بگیرد. نامه توصیه‌ای از اکتبر 1504 نشان‌دهنده قصد او برای مطالعه است. او تحت تأثیر فرا بارتولومئو، لئوناردو دا وینچی، میکل‌آنژ و مازاچیو قرار گرفت. از لئوناردو، ژست‌های پویا و مدلینگ سفوماتو را اقتباس کرد، که در آثاری مانند مادونای پینک‌ها (حدود 1506–1507) دیده می‌شود. سری مادوناهای او از 1504 تا 1507 ادامه یافت، مانند لا بل ژاردینیر (1507) و دفن مسیح، که از نبرد کاسکینا میکل‌آنژ الهام گرفته بود.

دوره رم (1508–1520)

در سال 1508، پاپ ژولیوس دوم رافائل را به رم دعوت کرد تا کاخ apostolica را فرسکو کند. او با اتاق سگناتورا آغاز کرد، که شامل شاهکارهایی مانند مدرسه آتن، پارناسوس و دیسپوتا است (1509–1511). پس از مرگ ژولیوس در 1513، پاپ لئو دهم commissioning را ادامه داد و رافائل اتاق‌های بیشتری نقاشی کرد، هرچند بیشتر به کارگاه بزرگ خود تکیه کرد. آثار رومی او شامل پرتره‌های پاپ‌ها و دیگر شخصیت‌ها است. از سال 1514، پس از مرگ برامانته، معمار کلیسای سن پیتر شد.

آثار عمده رافائل سانتیو

نقاشی‌ها و فرسکوها 

آثار اولیه: محراب بارونچی (1500–1501)، مصلوب‌شدن موند (1503)، ازدواج باکره (1504).

دوره فلورانس: مادونای پینک‌ها (1506–1507)، دفن مسیح.

دوره رم: مدرسه آتن، پارناسوس، دیسپوتا (1509–1511)، مادونای سیستین (1512)، اکستازی سن سیسیلیا، تجلی (آخرین کار، ناتمام در 1520)، کارتون‌های رافائل برای تاپستری‌ها (1515، مانند صید معجزه‌آمیز ماهی‌ها)، پیروزی گالاته‌آ برای ویلا فارنسینا.

معماری

پس از 1514، رافائل معمار شد و کاپلا در سنت الیجیو دگلی اورفیچی، کاپلا سانتا ماریا دل پوپولو و بخش‌هایی از basilica سن پیتر را طراحی کرد. او همچنین کاخ‌هایی ساخت که حس کلاسیک و جزئیات زینتی داشت و بر معماری اواخر رنسانس و باروک اولیه تأثیر گذاشت.

زندگی شخصی رافائل سانتیو

رافائل هرگز ازدواج نکرد، اما در سال 1514 با ماریا بی‌بی‌نا، خواهرزاده کاردینال، نامزد شد. این نامزدی تا مرگ ماریا در 1520 ادامه یافت، اما ازدواجی صورت نگرفت. شایعاتی از رابطه او با مارگریتا لوتی، معروف به لا فورنارینا (دختر نانوا)، وجود دارد، که مدل چندین اثر او بود. رافائل به عنوان یک هنرمند حرفه‌ای بی‌عیب و نقص و درباری ماهر شناخته می‌شد، با شخصیتی کاریزماتیک که شهرت او را افزایش داد.

مرگ رافائل سانتیو

رافائل به طور ناگهانی در 6 آوریل 1520، روز تولد 37 سالگی‌اش، در رم درگذشت. علت مرگ ممکن است تب، کار بیش از حد یا افراط باشد. مراسم تشییع او در واتیکان برگزار شد و نقاشی ناتمام تجلی بر تابوتش قرار گرفت. او در پانتئون دفن شد.

میراث رافائل سانتیو

رافائل به عنوان یکی از استادان بزرگ رنسانس عالی شناخته می‌شود. آثار او، به ویژه مادوناها، پرتره‌ها، فرسکوها و معماری‌اش، به دلیل ترکیب‌های متعادل و هماهنگ، کلاسیسیسم رنسانس ایتالیایی را تعریف کرد. مرگ او بر حرکت به سمت مانریسم و باروک تأثیر گذاشت. امروز، او نماد کمال رنسانس است و آثارش در موزه‌هایی مانند واتیکان و گالری ملی لندن حفظ شده‌اند.

گردآوری: بخش فرهنگ و هنر ستاره آبی