ستاره افسانه‌ای هالیوود؛ داستان زندگی و مرگ مرموز مریلین مونرو

بیوگرافی مریلین مونرو؛ نماد زیبایی، شهرت و تراژدی

چکیده ای از بیوگرافی مریلین مونرو

نام اصلی: نورما جین مورتنسن

نام هنری : مریلین مونرو

متولد: 1 ژوئن 1926 لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده

درگذشت: 4 اوت 1962 (36 سال) لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده

علت مرگ: مصرف بیش از حد باربیتورات

حرفه: بازیگر ، مدل، خواننده

سال‌های فعالیت: ‎ 1945–1962

همسر: جیمز دوگرتی (ا. 1942–ج. 1946)

جو دی‌ماجیو (ا. 1954–ج. 1955)

آرتور میلر (ا. 1956–ج. 1961) 

بیوگرافی مریلین مونرو

مریلین مونرو (Marilyn Monroe)، با نام واقعی نورما جین مورتنسون (Norma Jeane Mortenson)، یکی از برجسته‌ترین ستارگان هالیوود در قرن بیستم بود. او در 1 ژوئن 1926 در لس‌آنجلس، کالیفرنیا، متولد شد و در 4 اوت 1962 در سن 36 سالگی درگذشت. مونرو به‌عنوان بازیگر، مدل و خواننده، نمادی از جذابیت جنسی دهه 1950 شد و با ایفای نقش‌های کمدی “بلوند ساده‌لوح” به شهرتی جهانی رسید.

فیلم‌هایش بیش از 200 میلیون دلار (معادل بیش از 2 میلیارد دلار امروز) فروش داشتند و او را به یکی از پردرآمدترین بازیگران زمان خود تبدیل کرد. با این حال، زندگی شخصی پرتلاطم، مشکلات روانی و مرگ مرموزش، او را به چهره‌ای اسطوره‌ای و پر از رمز و راز تبدیل کرده است. مونرو نه تنها در سینما، بلکه در فرهنگ عامه، مد و هنر تأثیرگذار بود و همچنان الهام‌بخش نسل‌های جدید است.

کودکی و خانواده: سال‌های دشوار و طردشدگی

مونرو در بیمارستان عمومی لس‌آنجلس به دنیا آمد. مادرش، گلدیس پرل بیکر (Gladys Pearl Baker)، که اصالتاً از خانواده‌ای فقیر میدوسترنی بود و به مکزیک و سپس کالیفرنیا مهاجرت کرده بود، به‌عنوان برش‌دهنده نگاتیو فیلم در صنعت سینما کار می‌کرد. گلدیس در 14 سالگی با جان نیوتن بیکر ازدواج کرد و دو فرزند به نام‌های رابرت و برنیس داشت که مونرو تا 12 سالگی از وجود آن‌ها بی‌خبر بود. پدر واقعی مونرو، چارلز استنلی گیفورد (Charles Stanley Gifford)، همکار مادرش در استودیو بود که در سال 2022 با آزمایش DNA تأیید شد. اگرچه در شناسنامه مارتین ادوارد مورتنسن (Martin Edward Mortensen) به‌عنوان پدر ثبت شده بود، اما او تنها چند ماه با مادر مونرو ازدواج کرده بود.

کودکی مونرو پر از ناپایداری بود. مادرش به دلیل مشکلات روانی (پارانویا شیزوفرنی) قادر به نگهداری از او نبود و مونرو را به خانواده‌ای مسیحی در هاوتورن سپرد. گلدیس آخر هفته‌ها به دیدار دخترش می‌رفت، اما در سال 1934 دچار فروپاشی روانی شد و به بیمارستان روانی منتقل گردید. مونرو تحت سرپرستی دولت قرار گرفت و دوست مادرش، گریس گدارد، مسئولیت او را بر عهده گرفت.

او در 16 ماه بعدی با 11 خانواده مختلف زندگی کرد و مورد آزار جنسی قرار گرفت که منجر به خجالتی شدن و لکنت زبان او شد. در سال 1935 به یتیم‌خانه لس‌آنجلس رفت و احساس طردشدگی عمیقی را تجربه کرد. در سال 1938 با آنا لوئر، عمه گریس، زندگی کرد و در دبیرستان ون نایز ثبت‌نام نمود، جایی که در نویسندگی برجسته بود اما در دروس دیگر متوسط عمل می‌کرد.

برای جلوگیری از بازگشت به یتیم‌خانه، مونرو در 16 سالگی با جیمز دوگرتی (James Dougherty)، کارگر 21 ساله کارخانه، ازدواج کرد. این ازدواج کسالت‌باری بود و در سال 1946 به طلاق انجامید.

شروع حرفه: از مدلینگ به هالیوود

در سال 1944، مونرو در کارخانه اسلحه‌سازی رادیوپلن کار کرد و با عکاس ارتش، دیوید کانوور، آشنا شد که او را به مدلینگ معرفی کرد. او موهای قهوه‌ای فرفری‌اش را به بلوند پلاتینی تغییر داد و با آژانس بلو بوک قرارداد بست. تصویرش روی 33 جلد مجله ظاهر شد و در سال 1946 نام هنری “مریلین مونرو” را انتخاب کرد.

او قراردادهای کوتاه‌مدتی با استودیوهای فاکس قرن بیستم و کلمبیا پیکچرز امضا کرد و در فیلم‌هایی مانند «سال‌های خطرناک» (1947) و «بانوان گروه کر» (1948) نقش‌های کوچکی ایفا کرد. در سال 1950، با کمک جانی هاید، نقش‌هایی در فیلم‌های معتبری مانند «همه‌چیز درباره ایو» و «جنگل آسفالت» گرفت. افشای عکس‌های برهنه‌اش در سال 1952 نه تنها آسیبی به حرفه‌اش نزد، بلکه همدردی عمومی را برانگیخت و او را به ستاره‌ای محبوب تبدیل کرد.

اوج شهرت: ستاره بلوند هالیوود

در سال 1953، مونرو با بازی در «نیاگارا»، «آقایان بلوندها را ترجیح می‌دهند» و «چگونه یک میلیونر را به دام بیندازیم» به نماد جنسی تبدیل شد. صحنه معروف “دامن سفید” در «خارش هفت‌ساله» (1955) یکی از آیکونیک‌ترین لحظات سینمایی است. او شرکت تولیدی خود (MMP) را تأسیس کرد و زیر نظر لی استراسبرگ بازیگری متد آموخت. فیلم‌های موفق دیگر شامل «ایستگاه اتوبوس» (1956)، «شاهزاده و دختر نمایش» (1957) و «بعضی‌ها داغشو دوست دارند» (1959) بود که برای آخرین فیلم جایزه گلدن گلوب برد. آخرین فیلم کامل‌شده‌اش «ناجورها» (1961) بود.

مونرو با هوشمندی تصویر عمومی‌اش را مدیریت کرد، اما از کلیشه “بلوند احمق” رنج می‌برد و برای نقش‌های جدی‌تر مبارزه کرد.

زندگی شخصی: ازدواج‌ها، روابط و مشکلات روانی

مونرو سه بار ازدواج کرد. اولین ازدواج با دوگرتی در نوجوانی بود. دومین با جو دی‌ماجیو (1954) تنها 9 ماه دوام آورد، اما دوستی‌شان ادامه یافت. سومین با آرتور میلر (1956-1961) با سه سقط جنین به دلیل اندومتریوز پایان یافت. او روابطی با چهره‌هایی مانند فرانک سیناترا، مارلون براندو و برادران کندی داشت که شایعات زیادی ایجاد کرد.

مونرو از اختلال دوقطبی، افسردگی، اضطراب و اعتیاد به باربیتورات‌ها رنج می‌برد. او چندین بار بستری شد و از لکنت زبان رنج می‌برد.

مرگ مرموز: خودکشی یا توطئه؟

در 4 اوت 1962، مونرو در خانه‌اش بر اثر مصرف زیاد باربیتورات درگذشت. گزارش رسمی آن را “احتمال خودکشی” اعلام کرد، اما سطح بالای داروها شبهات ایجاد کرد. آخرین حضور عمومی‌اش اجرای “تولدت مبارک” برای جان اف. کندی بود که جنجال‌برانگیز شد.

نظریه‌های توطئه شامل قتل توسط کندی‌ها، مافیا یا سیا برای جلوگیری از افشای روابط است. ادعاهایی مانند اعتراف نورماند هاجز (افسر سیا) در سال 2015 درباره ترور او مطرح شده، اما هیچ مدرک رسمی وجود ندارد و تحقیقات 1982 دادستانی لس‌آنجلس قتل را رد کرد. اخیراً (2025)، حتی نظریه‌هایی درباره UFO و مرگ مونرو مطرح شده، اما این‌ها عمدتاً ساختگی هستند.

مراسم تشییع خصوصی بود و دی‌ماجیو آن را ترتیب داد. مونرو در گورستان وست‌وود دفن شد.

فیلم های مریلین مونرو 

عکس های مریلین مونرو 

گردآوری:بخش بازیگران ستاره آبی