به گزارش عصر ایران به نقل از نیویورک پست، آصف ویلیام رحمان 34 ساله در ژانویه اعتراف کرد که با اراده شخصی خود در 2 مورد اطلاعات طبقه بندی شده را نزد خود نگاه داشته و بعد منتقل کرده است.
البته این اعترافات بعد از دستگیری او به دلیل تلاش برای فرار و مخفی شدن همراه با در اختیار داشتن اطلاعاتی از آژانس اطلاعاتی زمینی فضایی ملی آمریکا در سال گذشته بود که نشان می داد اسرائیل در حال برنامه ریزی برای انجام حمله هوایی در پاسخ به حمله موشکی وسیع ایران بود.
رحمان که از سال 2016 در استخدام سازمان سیا بود و به اسناد فوق محرمانه دسترسی داشت، اطلاعات ذکر شده را در شبکه های اجتماعی منتشر کرده بود و این باعث شده بود تا اسرائیل حمله خود را به تعویق بیاندازد.
قاضی منطقه ای آمریکا رحمان را به 37 ماه حبس در زندان فدرال محکوم کرده است که البته دولت ایالات متحده تقاضای حبس طولانی تری را برای او داشت.
طبق ادعای وزارت دادگستری آمریکا: رحمان در اکتبر سال گذشته در سفارت آمریکا در پنوم پن پایتخت کامبوج کار می کرد و در آن زمان اسنادی را در کوله پشتی خود از سفارت به صورت مخفیانه خارج کرد و آنها را به خانه خود برد ، از آنها عکس گرفت و آنها را به افراد دیگری منتقل کرد و پس از آن شواهد را ازبین برد.
دادستان فدرال آمریکا هم می گوید: این اسناد فوق محرمانه یک روز بعد در یک کانال تلگرامی با نام« تماشاچی خاورمیانه» منتشر شد و بعد هم به صورت کامل همراه با ردیف طبقه بندی شده در چند شبکه اجتماعی در معرض دید عموم قرار گرفت.
این اسناد اطلاعاتی را نشان می دادند که از تصاویر ماهواره ای از یک پایگاه اسرائیل در 15 و 16 اکتبر سال گذشته گرفته شده بودند.
این درز اطلاعات باعث شد تا مقامات اسرائیل حمله هوایی خود به ایران را تا 26 اکتبر به تعویق بیاندازند.
وزارت دادگستری آمریکا همچنین گفته است: رحمان به طور مکرر به اطلاعات دفاع ملی دسترسی داشته و آنها را چاپ کرده است. او تا زمان دستگیریش در نوامبر 2024 این کار را ادامه می داده است.
رحمان در ارتباط با این حکم دادگاه گفته است: من کاملا مسئولیت کارهای خود را در سال گذشته می پذیرم. هیچ بهانه ای پذیرفته نیست.
مشکلات خانوادگی و روحی
وکلای رحمان علت این فعالیت های رحمان را ناراحتی های خانوادگی به همراه سالهای فعالیت پر رنج و عذاب در عراق ذکر و اضافه کردند که بعد از حملات اسرائیل در نوار غزه این وضعیت روحی رحمان بغرنج تر شده است.