به گزارش فرادید، این موزاییک که «موزاییک بئِر شِما» یا «بیرسما» نام گرفته، دارای 55 نقش مدالی بزرگ با آذین‌های پیچیده است که در آن‌ها چهره‌های اسطوره‌ای، حیوانات، صحنه‌های شکار و لحظاتی از زندگی روزمره به تصویر کشیده شده‌اند.
این اثر در حقیقت بخشی از یک صومعه‌ی بزرگ بوده که امرار معاش آن تولید شراب بوده است. در این محوطه یک دستگاه باستانی فشار برای شراب‌سازی بزرگ و تأسیسات ذخیره‌سازی هم کشف شده است.
به گفته‌ی کارشناسان، قدمت این موزاییک به حدود سال‌های 324 تا 638 میلادی بازمی‌گردد؛ زمانی که این منطقه بخشی از استان «پالستینا سِکوندا» یا «پالستینای دوم»، یکی از استان‌های امپراتوری بیزانس بوده است.
پس از کشف این موزاییک در دهه‌ی 1990، باستان‌شناسان برای نگهداری از آن در برابر فرسایش، محل را دوباره زیر خاک دفن کردند، اما با گذشت زمان، موزاییک شروع به تخریب کرد و همین مورد موجب شد اداره‌ی آثار باستانی اقدام به حفظ و انتقال آن به مکانی امن در مجموعه‌ی شورای منطقه‌ای «مِرحاویم» کند.
شایک لِندِر، از مسئولان پروژه‌ی بازیابی توضیح داده که این محوطه در مسیر یک جاده‌ی قدیمی ادویه‌جات نَبَطی-رومی در دل بیابان بوده و بعدها به عنوان آخرین مرکز جمعیتی مهم در مسیر مناطق بیابانی از آن استفاده میشده است.
لِندِر افزود: «کاوش‌ها نشان داده که اینجا به‌راستی یک سکونتگاه بزرگ بوده که برای مسافران مکان امنی برای گذراندن شب و محافظت در برابر حملات احتمالی از سوی مهاجمان قبیله‌های بَدَوی محلی بوده است.»
