به گزارش آنا، نظریه سنتی «بینگ‌بنگ» پیشنهاد می‌کند که کیهان حدود 13٫8 میلیارد سال پیش از یک حالت بسیار متراکم و داغ شروع شده و با یک انفجار بزرگ به وجود آمده است. با این حال، این نظریه نتوانسته است برخی از سؤالات بنیادین درباره آغاز کیهان، مانند «آنچه قبل از بینگ‌بنگ بود؟» یا «چرا قوانین فیزیک در لحظه آغاز به شکل خاصی عمل کردند؟ » را به‌طور کامل پاسخ دهد.
چند روز قبل scitechdaily در گزارشی نوشت؛ یک مدل کیهان‌شناسی جدید پیشنهاد می‌کند که جهان از یک بینگ‌بنگ (Big Bang) تنها سرچشمه نگرفته است، بلکه از طریق چندین انفجار سریع انرژی به نام «تکینگی‌های زمانی» (Temporal Singularities) رشد کرده است. این رویدادهای نامرئی ممکن است تشکیل کهکشان‌ها و شتاب گسترش کیهان را توضیح دهند، بدون نیاز به تکیه بر ماده تاریک یا انرژی تاریک.
این نظریه جدید، که توسط گروهی از فیزیک‌دانان نظری توسعه یافته است، پیشنهاد می‌کند که کیهان از طریق سری‌ای از انفجار‌های مکرر و کوتاه‌مدت به نام «تکینگی‌های زمانی» شکل گرفته است. این انفجارها، که احتمالاً در مقیاس زمانی بسیار کوچکتر از آنچه که ما می‌توانیم تشخیص دهیم رخ داده‌اند، منجر به انبساط و تحول مداوم کیهان شده‌اند.
تکینگی‌های زمانی چیستند؟
تکینگی‌های زمانی، نقاطی هستند که در آن قوانین فیزیک به‌صورت موقت “تغییر شکل” می‌دهند و انرژی و ماده به شکل‌های جدیدی ظاهر می‌شوند. این تکینگی‌ها ممکن است به‌صورت سری‌هایی از انفجار‌های فوق‌سریع و نامرئی عمل کرده باشند که به‌تدریج منجر به شکل‌گیری ساختار‌های کیهانی شده‌اند. این نظریه پیشنهاد می‌کند که کیهان در واقع در حال تکرار چرخه‌هایی از انفجار و انبساط است و مه‌بانگ تنها یکی از این چرخه‌ها بوده است.
دلایل علمی پشت این نظریه
این نظریه بر اساس ترکیبی از نسبیت عام اینشتین، مکانیک کوانتوم و مشاهدات جدید از پدیده‌های کیهانی توسعه یافته است. دانشمندان با استفاده از مدل‌سازی‌های پیچیده ریاضی و شبیه‌سازی‌های کامپیوتری، متوجه شده‌اند که الگو‌هایی از انفجار‌های مکرر می‌تواند به‌طور بهتری بعضی از رفتار‌های عجیب کیهان، مانند توزیع ماده تاریک و شتاب انبساط جهان، را توضیح دهد.
علاوه بر این، این نظریه ممکن است توضیحی برای “مشکل افق” (Horizon Problem) و “مشکل تخت بودن” (Flatness Problem) که در نظریه مه‌بانگ وجود داشتند، ارائه دهد. این مشکلات به این موضوع اشاره دارند که چرا کیهان به‌صورت یکنواخت و بدون ناهمگنی‌های بزرگ شکل گرفته است.
نظر دانشمندان
یکی از نویسندگان اصلی این نظریه، دکتر الیزابت کارتر، فیزیک‌دان نظری در دانشگاه کمبریج، در این باره می‌گوید: «این نظریه می‌تواند دیدگاه ما را نسبت به آغاز کیهان به‌کلی تغییر دهد. اگر درست باشد، ما در واقع شاهد یک فرآیند مداوم از تولد و مرگ کیهانی هستیم که ممکن است بی‌پایان باشد.»
جان اسمیت، استاد فیزیک در دانشگاه MIT، نیز افزود: «این نظریه نه‌تنها به ما کمک می‌کند تا سؤالات قدیمی را پاسخ دهیم، بلکه درک جدیدی از قوانین فیزیک در مقیاس‌های بسیار کوچک و بزرگ ارائه می‌دهد.»
هرچند این نظریه جسورانه است، اما هنوز نیاز به شواهد تجربی بیشتری دارد. دانشمندان در حال بررسی داده‌های جدید از تلسکوپ‌های فضایی مانند جیمز وب و پلانک هستند تا ببینند آیا می‌توانند ردپایی از این تکینگی‌های زمانی را در کیهان مشاهده کنند یا خیر.
اگر این نظریه تأیید شود، ممکن است انقلابی در فیزیک و کیهان‌شناسی ایجاد کند. دانشمندان امیدوارند که این نظریه نه‌تنها به ما کمک کند تا آغاز کیهان را بهتر درک کنیم، بلکه به ما اجازه دهد تا به سؤالات عمیق‌تری درباره ماهیت زمان، فضا و واقعیت بپردازیم.
