به گزارش فرادید، این گنجینه شامل 933 سکه‌ی طلایی است که تاریخ آن‌ها بین سال‌های 60 تا 20 پیش از میلاد تخمین زده می‌شود. در کنار سکه‌ها، قطعاتی از یک ظرف برنزی نیز کشف شده است؛ از جمله قطعه‌ای دایره‌ای که احتمالاً لبه یا کف ظرف بوده است به همراه بخش‌هایی از یک نوار برنزی و سه تکه شیشه‌ی قرمز مات که در نوارهای برنزی کار گذاشته شده بودند و شاید تزئینات ظرف بوده‌اند. باستان‌شناسان معتقدند سکه‌ها داخل این ظرف دفن شده‌اند.
این سکه‌ها مربوط به زمانی هستند که قبایل عصر آهن در بریتانیا برای نخستین‌بار شروع به ضرب سکه‌های محلی خود با استفاده از قالب‌های منطقه‌ای کرده بودند.
گنجینه‌ی گریت بدو از این جهت نیز اهمیت دارد که برای نخستین‌بار شواهد باستان‌شناسی از درگیری احتمالی میان دو قبیله‌ی همسایه‌ی شرق بریتانیا یعنی ترینووانت‌ها (Trinovantes) و کاتوولانی‌ها (Catuvellauni) ارائه می‌دهد. کلر ویلتس، مسئول موزه‌ی چلمزفورد می‌گوید:
«اکثر سکه‌های این گنجینه احتمالاً در منطقه‌ای تولید شده‌اند که بعدها با نام قبیله‌ی کاتوولانی شناخته شد. بر این اساس، برخی حدس می‌زنند که این سکه‌ها شاید به عنوان پرداخت خراج به ژولیوس سزار، سردار رومی، در نظر گرفته شده بودند».
این گنجینه در سال 2020 در شرایطی مشکوک کشف شد؛ به همین دلیل تا به امروز اطلاعات دقیق آن منتشر نشده بود. کاشف گنجینه، فردی بود که با فلزیاب وارد مزرعۀ خصوصی‌ای شده بود که اجازه‌ی ورود به آن را نداشت. او در 22 سپتامبر سکه‌های طلا را پیدا کرد، اما آن‌ها را به اداره‌ی مسئول آثار باستانی اعلام نکرد که این هم تخلف جدی‌تری محسوب می‌شد.
او در 27 سپتامبر موضوع را به یکی از مستأجران زمین گفت و همین فرد موضوع را به صاحب زمین گزارش داد. صاحب زمین هم بلافاصله ماجرا را به مسئول محلی آثار اعلام کرد. زمانی که متخلف گرفتار شد، 513 سکه‌ای که قبلاً شسته بود و 393 سکه‌ای که در سطلی خاک نگهداری می‌کرد را تحویل داد و از زمین اخراج شد. سکه‌ها در 14 اکتبر تحویل اداره‌ی آثار باستانی شد و در 22 اکتبر محل کشف به صورت رسمی توسط باستان‌شناسان بررسی شد. آن‌ها در این بررسی یک سکه‌ی دیگر و تکه‌های بیشتری از ظرف برنزی را یافتند.
با وجود مخالفت مالک زمین، فرد متخلف دوباره به محل برگشت تا گنج بیشتری پیدا کند، اما توسط پلیس اسکس دستگیر شد. 23 سکه‌ی دیگر از او و یک هم‌دستش ضبط شد.
آن‌چه از شواهد به‌دست آمده این است که گنجینه حدود 60 سانتی‌متر زیر سطح خاک دفن شده بود.
در نهایت، او توسط دادگاه شهر چلمزفورد به جرم اعلام نکردن گنجینه و تلاش برای سرقت محکوم شد. طبق قانون، معمولاً ارزش گنجینه بین یابنده و صاحب زمین نصف می‌شود، اما در این مورد خاص، فرد متخلف هیچ پاداشی دریافت نکرد و تنها صاحب زمین مبلغی پاداش گرفت.
