به گزارش فرادید، گنجینه‌ای با بیش از 1000 سکه مربوط به ربع دوم قرن چهارم میلادی در منطقۀ بوبندورف واقع در شمال سوئیس کشف شده است. این گنجینه را یک باستان‌شناس آماتور به نام دانیل لودین در منطقه‌ای جنگلی نزدیک قلعه تاریخی ویلدنشتاین پیدا کرد.
وقتی فلزیاب او سیگنال قوی‌ای داد، لودین کمی زمین را کند و چند سکه رومی و چند تکه سفال پیدا کرد؛ اما وقتی کمی بیشتر زمین را کند به یک گنج به معنای واقعی کلمه رسید: یک ظرف شکسته پر از سکه.
لودین پس از این کشف، گودال را پر کرد و موضوع را به مسئولان میراث فرهنگی استان اطلاع داد. آنها بلافاصله تیمی را به محل اعزام کردند و ظرف را به همراه خاک اطرافش به‌صورت یک بلوک خاکی جدا کردند تا بتوانند سکه‌ها، تکه‌های ظرف و هرگونه آثار نامرئی باستانی مانند بقایای آلی را در شرایط آزمایشگاهی بررسی کنند.
این شیوه همچنین امکان سی‌تی‌اسکن از بلوک خاکی را فراهم کرد تا محتوای درون آن به‌طور دقیق شناسایی شود. در تصاویر سی‌تی‌اسکن، فضای سیاهی بین دو لایه سکه دیده شد که بعداً مشخص شد یک تکه چرم ساده است.
پس از بررسی کامل گنجینه، تعداد کل سکه‌ها به 1290 عدد رسید که همگی آنها از جنس مس بودند؛ یعنی در واقع این گنجینه مانند یک کوزه پر از پول‌خُرد بود. با این حال، ارزش مجموع این سکه‌ها معادل یک «سولیدوس» طلایی یا حدود دو ماه حقوق یک سرباز رومی بوده است. تمام سکه‌ها در دوران حکومت کنستانتین (306 تا 337 میلادی) ضرب شده‌اند و جدیدترین آنها مربوط به سال‌های 332 تا 335 میلادی است.
آنچه این گنج را خاص می‌کند این است که در دوره‌ای از ثبات سیاسی و اقتصادی دفن شده است. گنجینه‌های سکه از قرن چهارم معمولاً در زمان‌های ناآرامی پنهان می‌شدند، اما دوره کنستانتین از این قاعده مستثناست. در سراسر امپراتوری، گنجینه‌هایی از این دوره بسیار نادر هستند. بنابراین احتمالاً این گنج با اهدافی دیگر دفن شده است. یکی از احتمالات، نوعی نذر یا قربانی مذهبی بوده، چون محل کشف در مرز سه ملک معروف رومی قرار داشته و ممکن است یک جور «قربانی مرزی» بوده باشد (نوعی نذری که رومیان برای حفظ مرزهای املاکشان به خدایان پیشکش می‌کردند).
