متن‌های فلسفی و عاطفی؛ تأملاتی در باب زندگی و انسانیت
متن‌های فلسفی، نوشته‌هایی هستند که با کاوش در مفاهیم عمیق وجود، اخلاق و حقیقت، ذهن خواننده را به چالش می‌کشند. این متن‌ها نه‌تنها تأمل‌برانگیزند، بلکه درس‌هایی برای زندگی بهتر ارائه میدهند. در این مقاله از ستاره آبی، به اهمیت و تأثیر این نوشته‌ها می‌پردازیم. آنها به ما کمک می‌کنند تا جهان و خود را بهتر بشناسیم. مطالعه این متن‌ها می‌تواند دیدگاه ما را به زندگی تغییر دهد.
ﻓﺮﻫﻨﮓ یعنی ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ ﮐﻪ وجود ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﻭ ﺑﺨﺶ دﺍﺭﺩ.
ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ، ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺑﺨﺶ ﺩﻭﻡ، ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺑﻄﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.
وقتی یکی یه اشتباهی میکنه
همه ی کارهای خوبی
که کرده رو فراموش نکن…
گندم را دیدی
زیرخاک می‌برندش
باز می‌روید پرتر
زیرسنگ می‌برندش
آرد میشود پر بهاتر
آتش می‌زنندش
نان میشود مطلوبتر
به دندان می‌جوندش
جان میشود نیرومندتر
ذات باید ارزشمند باشد
خدا همیشه بهت یه شانس دیگه میده..
خدا وقتی زمین خوردی دستتو میگیره..
خدا بعد از سختی ها بهت شادی هدیه میده..
خدا آینده ی قشنگی رو برات میسازه..
خدا دردت رو تسکین میده..
خدا اونی که میخوای رو برمیگردونه..
خدا چیزای رو میبینه و میشنوه که تو نمیبینی و نمیدونی..
خدا شونه به شونه باهات رفیق،کافیه بهش اعتماد کنی
باور کن لازم نیست همه را راضی نگه داری
لازم نیست نگرانِ چگونگیِ قضاوت شدنت در ذهن آدم‌ها باشی و لازم نیست خودت رو با اعتقاد و باورشان هماهنگ کنی
مطمئن باش هرچقدر هم که زمان بگذاری و هرچقدر هم که خوب باشی؛ حریفِ تمام سلیقه‌ها، اندیشه‌ها و باورها نخواهی‌شد..
تنها چیزی که در روابط انسانی فهمیدم
این است که هیچ‌وقت هیچ‌کس را نمی‌شود واقعا شناخت.
ما فقط آن قسمتی از یک شخص را می‌شناسیم که خودش اجازه داده بشناسیم…
برای هیچ‌کس آن‌قدرها مهم نیست که تو تا چه اندازه غمگینی و داری لابلای نقاب آرامش و سکوتت چقدر رنج می‌کشی.
انسان‌ها فقط چهره‌ی خندان و روی گشاده‌ی تو را می‌خواهند. برای هیچ‌کس تحمل یک چهره‌ی گرفته و یک حال نگران، منفعتی ندارد. انسان‌ها معمولا در روزهای آسانی کنار تو می‌مانند، روزهای سخت، آدم‌های سخت و دوستان سخت و رفیق‌های سخت می‌خواهد…
ولی تو آدم‌ها را دوست داشته باش، حتی اگر برای هیچ‌کدامشان اهمیتی نداشته باشد که تو درست همین لحظه که آرام و خون‌سرد مقابلشان ایستاده‌ای، در اعماق کدامین پرتگاه اندوه، داری دست و پا می‌زنی…
تاوان حرف‌هایی که نمی‌توانیم بزنیم
گاهی ، موهای سفیدی‌ست
که لابلای موهایمان داریم
ولی به همه می‌گوییم ارثی‌ست…!
به قول بزرگی که می‌گوید:
درد دارد، وقتی ساعت‌ها می‌نشینی
و به حرفایی که
هیچ وقت قرار نیست بگویی
فکر می کنی…
این روزها جواب
“صداقت” را با”دروغ” میدهند
جواب “محبت” را با”بی محبتی”
جواب “با وفایی” را با “بی وفایی”
وجواب دوستی را با دشمنی
این مردمان چه خوب آرایه “تضاد”
را بکار میبرند
این روزها جواب
“صداقت” را با”دروغ” میدهند
جواب “محبت” را با”بی محبتی”
جواب “با وفایی” را با “بی وفایی”
وجواب دوستی را با دشمنی
این مردمان چه خوب آرایه “تضاد”
را بکار میبرند
عمر با ارزشترین دارایی یه آدمه
اگه کسی برات وقت گذاشت
یعنی داره از با ارزشترین و
غیر قابل تکرارتربن چیزی که داره خرجت میکنه
پس قدرشو بدون…
درختها می‌میرند…
عده‌ای عصا می‌شوند و
دستی را می‌گیرند
عده‌ای تبر می‌شوند
بر نسل خویش
عده‌ای چوب کبریت می‌شوند
برای سوزاندن تبار خود
و عده‌ای تخته سیاه می‌شوند
برای تعلیم اندیشه‌ها
“سخن بد” می‌رنجاند
اگر چه پوشش شوخی را
بر قامتش بپوشانی…
و “سخن نیک”
غم را می‌زداید
و شادی آفرین است
اگر چه از روی تعارف باشد…
سعی کن
برای “زبانت” نگهبانی بگذاری
تا واژه‌هایت را انتخاب کند.
در این فرصت کوتاه مهربان باشیم
و درست زندگی کنیم…
زندگی، یک سفر کوتاهه ؛
ازش لذت ببریم ،
درست زندگی کنیم ، و از
خودمون چیزی به یادگار
بذاریم که نسل های آینده
به نیکی از ما یاد کنند…
هر آشغالی و میشه بازیافت کرد جز آدم آشغال
بعضیا مثل آشغال هستن
سر وقت نذاریشون دم در
گند میزنن به زندگیت…
زمیـن بهشـت می‌شـود
روزی کـه مـــردم بفهمنـد
هیـچ چیزی با ارزش‌تر از
انسانیـت نیست
آدم‌های ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی
ساعت‌ها تماشا کرد عمرشان کوتاه است
بس که هر کسی از راه می‌رسد یا ازشان
سوء استفاده می‌کند… یا زمینشان می‌زند
یا درس ساده نبودن یادشان می‌دهد…
آدم‌های ساده را دوست دارم بوی ناب انسان میدهند…
ما انسان‌ها
گاهی دیر قدر همدیگر را می‌دانیم !
وقتی یک نفر را از دست می‌دهیم ،
تازه یادش می‌کنیم ،
خوبی‌هایش از جلوی چشمانمان می‌گذرد ،
می‌نشینیم خاطراتی که با او رقم خورده را مرور می‌کنیم ،
غصه می‌خوریم ، بغض می‌کنیم
و با خود می‌گوییم کاش بودی …
کاش به همین راحتی از دست نمی‌دادمت …
خلاصه کنم رفیق ،
اگر خواستی حرمت کسی را بشکنی ،
به کسی بی مهری کنی ،
یک لحظه با خودت به نبودنش فکر کن
به نبودنش برای همیشه …
یادمان باشد کسی مسئول دلتنگی‌ها و مشکلات ما نیست؛
اگر رد پای دزد آرامش و سعادت را دنبال کنیم،
سرانجام به خودمان خواهیم رسید که در انتهای هر مفهومی نشسته‌ایم.
به خدا که وصل شوی،
آرامش وجودت را فرا می‌گیرد.
نه به راحتی می‌رنجی و نه به آسانی می‌رنجانی.
آرامش، سهم دل‌هایی‌ست که به سمت خداست.
زندگی مثل جلسه‌ی امتحان است
بار‌ها غلط می‌نویسیم
پاک می‌کنیم
و دوباره غلط می‌نویسیم
غافل از اینکه ناگهان مرگ فریاد می‌زند؛
برگه‌ها بالا..!!
تا وقت هست
درست زندگی کنیم
انسانهایی که زیبا فکر می‌کنند
با دیگران با محبت رفتار می‌کنند
شکرگزار هستند ، خودشان را دوست دارند
به زندگی لبخند می‌زنند و بخشنده هستند
انسانهایی‌که حتی در بدترین شرایط و رویدادها ، سعی می‌کنند جنبه‌ی مثبت قضایا را پیدا کنند و ببینند
انسانهایی که با جنس زندگی و عشق
هماهنگ هستند و همیشه در هر مکانی
بذر امید و شادی می‌پاشند
اینگونه افراد مغناطیس عشق هستند
و مغناطیس عشق ، جاذبه‌ای قوی دارد
و هر چیز زیبایی را به سمت خودشان
جذب می‌کنند…
در هیاهوی زندگی دریافتم …
چه دویدن‌هایی که فقط
پاهایم را از من گرفت،
در حالی که گویی ایستاده بودم …!
چه غصه‌هایی که فقط
باعث سپیدی مویم شد ..
در حالی که قصه‌ای کودکانه بیش نبود …!
دریافتم کسی هست که
اگر بخواهد میشود
و اگر نه نمی‌شود …!
به همین سادگی؛
کاش نه می‌دویدم و نه
غصه می‌خوردم
“فقط”«او را می‌خواندم»…!
جاده‌ی زندگی،
هرگز بُن بست نیست!
نفسی تازه کن،
کفش‌هایت را بپوش
و دوباره دل به راه بسپار
آغوش خداوند
همیشه انتظارت را می‌کشد…
فقط دو نفر
همیشه تو را درک می‌کنند
یکی کسی که
مشکلات تو را تجربه کرده
و دیگر آن که دیوانه‌وار دوستت دارد…
آدم‌های قوی از سیاره‌ی دیگری نیامده‌اند
آنها هم مشکلاتِ خودشان را دارند
هم محدودیت‌های معمولی و
حتی غیر معمولی
تفاوت اینجاست ؛
آنها پذیرفته‌اند
از پسِ هر مشکلی بر می‌آیند
آنها خودشان را باور کرده‌اند
از مشکلات و محدودیت‌ها ، پله ساخته‌اند
نه کوه!
آدم‌های قوی در کمالِ خودباوری ؛
انتخاب کرده‌اند قوی باشند
قوی بودن ؛
در “مغز” اتفاق می‌افتد ، قوی بودن ؛
همت می‌خواهد!
همه آدم‌های خوبِ زندگی “یک طرف”
اما آنکه سکوتت را می‌فهمد چیز دیگری است.
در زمانه‌ای که…
شاید حرف‌هایت را کمتر کسی درک کرده باشد،
شنیدنِ سکوت از چشمهایت کارِ هرکسى نیست.
همه آدم‌های خوبِ زندگى همانقدر خوب‌اند و دوست داشتنی
اما…
بعضی‌ها جوری نگاهت را می‌خوانند که خودت انگشت به دهان می‌مانی!
این گروه از آدم ها، معجون‌های زندگی هستند؛
مواظبشان باشیم…
ما سه چیز را
در دوران کودکی جا گذاشته‌ایم ؛
شادمانی و خنده‌هایِ بی‌دلیل
دوست داشتنِ بی‌دریغ
کنجکاوی بی‌انتها
گردآوری:بخش سرگرمی ستاره آبی
