آشنایی با روز مباهله
روز مباهله: یکی از وقایع برجسته تاریخ اسلام
روز مباهله از مهم ترین رویدادهای تاریخ اسلام به شمار می رود که در آن پیامبر اکرم (ص) با گروهی از مسیحیان نجران به مناظره پرداختند. این روز، که در روایات اسلامی از جایگاه ویژه ای برخوردار است، با اعمال و آداب خاصی همراه است که در ادامه به آن ها پرداخته خواهد شد.
معنی روز مباهله چیست؟
مباهله به معنای لعنت کردن یکدیگر و نفرین کردن است، به عبارتی دیگر مباهله درخواست لعن و نفرین الهی برای اثبات حقانیت است و بین دو طرفی رخ می دهد که هرکدام ادعای حقانیت دارند. در کل وقتی افرادی بر سر یک مساله مذهبی مهمی نظرات متناقضی دارند در یک جا جمع می شوند و از درگاه خداوند تقاضا می کنند که دروغگو را رسوا و مجازات کند.
رویداد تاریخی مباهله پیامبر اسلام با مسیحیان نجران واقعه ای مهم برای مسلمانان است. در این روز پیامبر اکرم (ص) با مسیحیان نجران مباهله کردند که نتیجه آن، ایمان مسیحیان به حقانیت پیامبر (ص) بود.
روز مباهله 1404 چه روزی است؟
بیست و چهارمین روز از ماه ذیحجه سال دهم هجری پیامبر با مسیحیان نجران قرار مباهله گذاشتند. هدف رسول خدا از این کار، آشکار شدن حقیقت و رسوا شدن دروغگویان بود. 24 ذی الحجه در تقویم هجری قمری روز مباهله نامیده می شود. روز مباهله امسال مصادف است با جمعه 30 خرداد 1404 ، 20 ژوئن 2025 ، 24 ذی الحجه 1446.
خلاصه داستان مباهله و ماجرای مباهله پیامبر (ص) :
در دوران پیامبر (ص)، ایشان اقوام و گروه های مختلف را به پذیرش اسلام دعوت می کردند. در همین راستا، نامه ای به اسقف نجران، ابوحارثه، نوشتند و او را به اسلام دعوت کردند. متن نامه به این شرح بود:
به نام خدای ابراهیم و اسحاق و یعقوب (ع)
[این نامه ای است] از محمد، پیامبر خدا، به اسقف نجران. خدای ابراهیم و اسحاق و یعقوب (ع) را ستایش می کنم و شما را از پرستش بندگان به پرستش خدا فرا می خوانم. شما را دعوت می کنم که از ولایت بندگان خدا خارج شوید و در ولایت خداوند در آیید و اگر دعوت مرا نپذیرفتید باید به حکومت اسلامی مالیات (جزیه) بپردازید تا در برابر این مبلغ، از جان و مال شما دفاع کند و در غیر این صورت به شما اعلام خطر می شود.
اسقف نجران پس از دریافت نامه، با بزرگان قوم خود مشورت کرد. یکی از بزرگان اظهار داشت: «ما از پیشوایان خود شنیده ایم که روزی مقام نبوت از نسل اسحاق به فرزندان اسماعیل منتقل خواهد شد و بعید نیست که محمد، که از نسل اسماعیل است، همان پیامبر موعود باشد.»
به همین دلیل، گروهی از نمایندگان نجران به مدینه اعزام شدند تا با پیامبر (ص) دیدار کنند و دلایل نبوت ایشان را بررسی کنند. در این دیدار، مسیحیان نجران همچنان بر الوهیت حضرت عیسی (ع) اصرار داشتند و دلیل آن را تولد او بدون پدر می دانستند. در این زمان جبرئیل بر پیامبر نازل شد و آیه 59 سوره آل عمران را نازل کرد:
«إِنَّ مَثَلَ عِیسَىٰ عِنْدَ اللَّهِ کَمَثَلِ آدَمَ ۖ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ»
«مَثَل عیسی در نزد خدا، همچون آدم است؛ که او را از خاک آفرید و سپس به او فرمود: «موجود باش!» او هم فوراً موجود شد.
این آیه نشان می داد که تولد بدون پدر دلیلی بر الوهیت نیست. اما باز هم آن ها قانع نشدند. به همین دلیل پیامبران (ص) فرستادگان آن ها را به دستور خداوند به مباهله دعوت نمود تا حقیقت مشخص شده و دروغگو رسوا گردد. در آیه 61 سوره آل عمران می خوانیم:
«فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ»
«هرگاه پس از دانشی که به تو رسیده، کسی با تو درباره مسیح مجادله کند، بگو: بیایید فرزندان، زنان و نزدیکان خود را بیاوریم و مباهله کنیم تا لعنت خدا بر دروغگویان نازل شود.»
وقایع روز مباهله :
روز 24 ذی الحجه سال دهم هجری، موعد مقرر شده برای مباهله بین پیامبر (ص) و مسیحیان نجران بود. بزرگان نجران تصمیم گرفتند که اگر پیامبر با سر و صدا و جمعیت و جار و جنجال به عرصه مباهله آمد با او مباهله کنند و معتقد بودند که در این صورت حقیقتی در کار نیست و پیامبر (ص) متوسل به جار و جنجال شده تا پیروز شود. اما در روز مباهله، آنها با کمال تعجب دیدند که پیامبر (ص) در کمال آرامش به همراه حضرت فاطمه (س)، حضرت علی (ع) و حسنین (ع) به میعادگاه آمد و به آن ها سفارش کرد که هرگاه من دعا کردم شما آمین بگویید.
مسیحیان با دیدن این صحنه سخت به وحشت افتادند و وقتی دیدند که پیامبر (ص) برای مباهله عزیزترین کسان خودش را به میدان آورده است دریافتند که او به ادعای خود ایمان راسخ دارد. برای همین از انجام مباهله خودداری کرده و مصالحه نمودند.
پیامبر (ص) شرط مصالحه با نجرانی ها را این چنین تعیین کرد که آن ها برای هر سال 2000 حله (هر حله برابر با یک قواره پارچه براى یک دست لباس) بدهند که هر حله 40 درهم باشد و اگر روزی جنگی روی داد آنها باید 30 زره و 30 نیزه و 30 اسب به مسلمانان امانت بدهند.
برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر و تکمیل تحقیق در مورد روز مباهله، پیشنهاد می کنیم ادامه مطلب را هم بخوانید.
روز مباهله اهل سنت :
در برخی از منابع تاریخی اهل تسنن نیز مثل منابع شیعه، روز مباهله ذیل حوادث سال دهم هجری آورده شده است. ضمنا مباهله در منابع تاریخی اهل سـنت در دو معنای لعن کردن و نیز تضرع در دعا آمده است. اما به طور کلی، مباهله اصطلاحا یعنی دو نفر یا دو گروه یکدیگر را نفرین می کنند و هرکس دروغگو و ظالم باشد، خداوند او را رسوا می نماید و عذاب خود را بر وی نازل می کند و او و ذرّیۀ او را مستأصل و هلاک می گرداند.
نزول آیه مباهله (آیه تطهیر) :
هنگامی که پیامبر (ص) تصمیم گرفتند اهل بیت خود را برای مباهله همراه ببرند، آیه تطهیر (بخشی از آیه 33 سوره احزاب) نازل شد:
«…إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا»
«…خداوند فقط می خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاً شما را پاک سازد.»
این آیه نشان دهنده جایگاه والای اهل بیت (ع) در نزد خداوند است.
اعمال روز مباهله در مفاتیح الجناح :
شیخ عباس قمی، در کتاب مفاتیح الجنان اعمالی برای این روز ذکر کرده اند که عبارتند از:غسل، روزه، نماز، دعای مباهله، استغفار، صدقه، زیارت امام علی( علیه السلام )، قرائت زیارت جامعه کبیره.
• غسل روز مباهله
انجام غسل به نیت روز مباهله پیش از ظهر مستحب است.
• روزه
روزه این روز بسیار سفارش کرده و ثواب بسیاری برای آن ذکر کرده است.
• نماز روز مباهله
خواندن دو رکعت نماز، مشابه نماز عید غدیر، پیش از ظهر توصیه شده است. در هر رکعت پس از سوره حمد، 10 مرتبه سوره توحید، 10 مرتبه آیه الکرسی (تا «فیها خالدون») و 10 مرتبه سوره قدر خوانده می شود. این نماز ثوابی معادل 100 هزار حج و عمره دارد
• صدقه
به تأسی از امام علی (ع) که در حالت رکوع انگشتر خود را به سائل بخشیدند، دادن صدقه در این روز مستحب است.
• زیارت امام علی (ع)
زیارت امیر المؤمنین علی (ع) از جمله اعمال ذکر شده برای این روز است. اگر مقدور است به زیارت قبر مطهر رفته و آداب زیارت را به جای آورد و اگر مقدور نیست، از دور زیارت کند.
• قرائت زیارت جامعه کبیره
نقل است که امام هادی (ع) آن را به یکی از شاگردانش آموخت تا به هنگام زیارت هریک از ائمه بخواند، از این رو به آن زیارت جامعه کبیره گفته می شود و خواندن در این روز مبارک توصیه شده است.
متن دعای مباهله :
که شبیه دعای سحرهای ماه مبارک رمضان است و برای آن فضیلت بسیار ذکر شده است. امام محمد باقر (علیه السلام) در حدیثی درباره فضیلت خواندن این دعا چنین فرموده اند: «برای برآورده شدن حاجات خود در این روز این دعا را بخوانید که در آن خیر بسیار است. همانا اگر بگویم که اسم اعظم در آن است، درست گفته ام. اگر بدانید که چه خیر کثیری در آن است برای خواندن آن شتاب می کردید. پس از خواندن آن حاجات خود را بطلبید تا برآورده شود.من این دعا را پیش از طلب حاجاتم می خوانم، برآورده می شود». و دعا به این شرح است:
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ بَهائِکَ بِأَبْهاهُ وَکُلُّ بَهائِکَ بَهِیٌّ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِبَهائِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ جَلالِکَ بِأَجَلِّهِ وَکُلُّ جَلالِکَ جَلِیلٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِجَلالِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ جَمالِکَ بِأَجْمَلِهِ وَکُلُّ جَمالِکَ جَمِیلٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بَجَمالِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى.
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ عَظَمَتِکَ بِأَعْظَمِها وَکُلُّ عَظَمَتِکَ عَظِیمَهٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِعَظَمَتِکَ کُلِّها . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ نُورِکَ بِأَ نْوَرِهِ وَکُلُّ نُورِکَ نَیِّرٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِنُورِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ رَحْمَتِکَ بِأَوسَعِها وَکُلُّ رَحْمَتِکَ واسِعَهٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ کُلِّها؛
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ کَمالِکَ بِأَکْمَلِهِ وَکُلُّ کَمالِکَ کامِلٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِکَمالِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ کَلِماتِکَ بِأَتَمِّها وَکُلُّ کَلِماتِکَ تامَّهٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِکَلِماتِکَ کُلِّها . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ أَسْمائِکَ بِأَکْبَرِها وَکُلُّ أَسْمائِکَ کَبِیرَهٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِأَسْمائِکَ کُلِّها؛
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ عِزَّتِکَ بِأَعَزِّها وَکُلُّ عِزَّتِکَ عَزِیزَهٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِعِزَّتِکَ کُلِّها . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ مَشِیئَتِکَ بِأَمْضاهَا وَکُلُّ مَشِیئَتِکَ ماضِیَهٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِمَشِیئَتِکَ کُلِّها . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِقُدْرَتِکَ الَّتِى اسْتَطَلْتَ بِها عَلَىٰ کُلِّ شَىْءٍ وَکُلُّ قُدْرَتِکَ مُسْتَطِیلَهٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِقُدْرَتِکَ کُلِّها؛
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ عِلْمِکَ بِأَنْفَذِهِ وَکُلُّ عِلْمِکَ نافِذٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِعِلْمِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ قَوْ لِکَ بِأَرْضاهُ وَکُلُّ قَوْلِکَ رَضِیٌّ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِقَوْلِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ مَسائِلِکَ بِأَحَبِّها وَکُلُّها إِلَیْکَ حَبِیبَهٌ ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِمَسائِلِکَ کُلِّها.
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ شَرَفِکَ بِأَشْرَفِهِ وَکُلُّ شَرَفِکَ شَرِیفٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِشَرَفِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ سُلْطانِکَ بِأَدْوَمِهِ وَکُلُّ سُلْطانِکَ دائِمٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِسُلْطانِکَ کُلِّهِ؛
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ مُلْکِکَ بِأَفْخَرِهِ وَکُلُّ مُلْکِکَ فاخِرٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِمُلْکِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ عَلائِکَ بِأَعْلاهُ وَکُلُّ عَلائِکَ عالٍ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِعَلائِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ آیاتِکَ بِأَعْجَبِها وَکُلُّ آیاتِکَ عَجِیبَهٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِآیاتِکَ کُلِّها . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ مَنِّکَ بِأَقْدَمِهِ وَکُلُّ مَنِّکَ قَدِیمٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِمَنِّکَ کُلِّهِ؛
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِما أَنْتَ فَیهِ مِنَ الشُّؤُوْنِ وَالْجَبَرُوتِ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِکُلِّ شَأْنٍ وَکُلِّ جَبَرُوتٍ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِما تُجِیبُنِى بِهِ حِینَ أَسْأَلُکَ یَا اللّٰهُ یَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ أَسْأَلُکَ بِبَهاءِ لا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، یَا لا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ أَسْأَلُکَ بِجَلالِ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، یَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ أَسْأَلُکَ بِلا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ.
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ رِزْقِکَ بِأَعَمِّهِ وَکُلُّ رِزْقِکَ عامٌّ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِرِزْقِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ عَطائِکَ بِأَهْنَئِهِ وَکُلُّ عَطائِکَ هَنِىءٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِعَطائِکَ کُلِّهِ؛
اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ خَیْرِکَ بِأَعْجَلِهِ وَکُلُّ خَیْرِکَ عاجِلٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِخَیْرِکَ کُلِّهِ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ مِنْ فَضْلِکَ بِأَفْضَلِهِ وَکُلُّ فَضْلِکَ فاضِلٌ، اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِفَضْلِکَ کُلِّهِ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَدْعُوکَ کَما أَمَرْتَنِى فَاسْتَجِبْ لِى کَما وَعَدْتَنِى.
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَابْعَثْنِى عَلَى الْإِیمانِ بِکَ، وَالتَّصْدِیقِ برَسُولِکَ عَلَیْهِ وَآلِهِ السَّلامُ، وَالْوِلایَهِ لِعَلِیِّ بْنِ أَبِی طالِبٍ، وَالْبَراءَهِ مِنْ عَدُوِّهِ، وَالْاِیْتِمامِ بِالْأَئِمَّهِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ، فَإِنِّى قَدْ رَضیْتُ بِذٰلِکَ یَا رَبِّ.
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ فِى الْأَوَّلِینَ، وَصَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ فِى الْآخِرِینَ، وَصَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ فِى الْمَلَاَ الْأَعْلىٰ، وَصَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ فِى الْمُرْسَلِینَ . اللّٰهُمَّ أَعْطِ مُحَمَّداً الْوَسِیلَهَ وَالشَّرَفَ وَالْفَضِیلَهَ وَالدَّرَجَهَ الْکَبِیرَهَ؛
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَقَنِّعْنِى بِما رَزَقْتَنِى، وَبارِکْ لِى فِیما آتَیْتَنِى، وَاحْفَظْنِى فِى غَیْبَتِى وَکُلِّ غائِبٍ هُوَ لِى . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَابْعَثْنِى عَلَى الْإِیمانِ بِکَ وَالتَّصْدِیقِ بِرَسُولِکَ . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَسْأَلُکَ خَیْرَ الْخَیْرِ رِضْوانَکَ وَالْجَنَّهَ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ الشَّرِّ سَخَطِکَ وَالنَّارِ.
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاحْفَظْنِى مِنْ کُلِّ مُصِیبَهٍ، وَمِنْ کُلِّ بَلِیَّهٍ، وَمِنْ کُلِّ عُقُوبَهٍ، وَمِنْ کُلِّ فِتْنَهٍ، وَمِنْ کُلِّ بَلاءٍ، وَمِنْ کُلِّ شَرٍّ، وَمِنْ کُلِّ مَکْرُوهٍ، وَمِنْ کُلِّ مُصِیبَهٍ، وَمِنْ کُلِّ آفَهٍ نَزَلَتْ أَو تَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ فِى هٰذِهِ السَّاعَهِ، وَفِى هٰذِهِ اللَّیْلَهِ، وَفِى هٰذَا الْیَوْمِ، وَفِى هٰذَا الشَّهْرِ، وَفِى هٰذِهِ السَّنَهِ؛
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاقْسِمْ لِى مِنْ کُلِّ سُرُورٍ وَمِنْ کُلِّ بَهْجَهٍ، وَمِنْ کُلِّ اسْتِقامَهٍ، وَمِنْ کُلِّ فَرَجٍ، وَمِنْ کُلِّ عافِیَهٍ، وَمِنْ کُلِّ سَلامَهٍ، وَمِنْ کُلِّ کَرامَهٍ، وَمِنْ کُلِّ رِزْقٍ واسِعٍ حَلالٍ طَیِّبٍ، وَمِنْ کُلِّ نِعْمَهٍ وَمِنْ کُلِّ سعَهٍ نَزَلَتْ أَو تَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ فِى هٰذِهِ السَّاعَهِ، وَفِى هٰذِهِ اللَّیْلَهِ، وَفِى هٰذَا الْیَوْمِ، وَفِى هٰذَا الشَّهْرِ، وَفِى هٰذِهِ السَّنَهِ . اللّٰهُمَّ إِنْ کانَتْ ذُنُوبِى قَدْ أَخْلَقَتْ وَجْهِى عِنْدَکَ وَحالَتْ بَیْنِى وَبَیْنَکَ وَغَیَّرَتْ حالِى عِنْدَکَ؛
فَإِنِّى أَسْأَلُکَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِى لَایُطْفَأُ وَبِوَجْهِ مُحَمَّدٍ حَبِیبِکَ الْمُصْطَفىٰ، وَبِوَجْهِ وَلِیِّکَ عَلِیٍّ الْمُرْتَضىٰ، وَبِحَقِّ أَولِیائِکَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَغْفِرَ لِى مَا مَضىٰ مِنْ ذُنُوبِى، وَأَنْ تَعْصِمَنِى فِى مٰا بَقِىَ مِنْ عُمْرِى، وَأَعُوذُ بِکَ اللّٰهُمَّ أَنْ أَعُودَ فِى شَىْءٍ مِنْ مَعاصِیکَ أَبَداً مَا أَبْقَیْتَنِى، حَتَّىٰ تَتَوَفَّانِى وَأَنَا لَکَ مُطِیعٌ وَأَنْتَ عَنِّى راضٍ، وَأَنْ تَخْتِمَ لِى عَمَلِى بِأَحْسَنِهِ وَتَجْعَلَ لِى ثَوابَهُ الْجَنَّهَ، وَأَنْ تَفْعَلَ بِى مَا أَنْتَ أَهْلُهُ یَا أَهْلَ التَّقْوىٰ وَیَا أَهْلَ الْمَغْفِرَهِ صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْنِى بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
استغفار :
بعد از خواندن دعای مباهله، یک بار ذکر «الحمدلله رب العالمین» و سپس 70 (هفتاد) مرتبه ذکر (استغفر الله ربی و اتوب الیه) خوانده شود.
اهمیت روز مباهله :
روز مباهله نه تنها به عنوان یک رویداد تاریخی، بلکه به عنوان نمادی از ایمان راسخ پیامبر (ص) و جایگاه والای اهل بیت (ع) در اسلام شناخته می شود. این روز فرصتی است برای تأمل در حقانیت دین اسلام و انجام اعمالی که به تقرب الهی کمک می کند. برای اطلاعات بیشتر، مطالعه منابع معتبر تاریخی و دینی توصیه می شود.
سخن پایانی :
روز مباهله نمادی از ایمان راسخ پیامبر (ص) و جایگاه والای اهل بیت (ع) در اسلام است. این رویداد تاریخی، عظمت حقیقت جویی و قدرت دعا را به ما می آموزد. انجام اعمال توصیه شده در این روز، فرصتی برای نزدیکی به خداوند و بهره مندی از برکات معنوی است. گرامیداشت این روز، یادآور اتحاد و صلابت در دفاع از حق است.
گردآوری: بخش مذهبی ستاره آبی
