آشنایی با متن ترانه گل گلدون من؛ ترانه‌ای خاطره‌انگیز از دهه پنجاه

متن ترانه گل گلدون من؛ یادآور خاطرات شیرین گذشته

ترانه گل گلدون من 

گل گلدون من” به‌عنوان یکی از آثار خاطره‌انگیز دهه پنجاه ایران در موسیقی آن دوران شناخته می‌شود. این ترانه با آهنگسازی فریبرز لاچینی و تنظیم فریدون شهبازیان، در سال 1355 شمسی منتشر شد و با صدای سیمین غانم به یاد ماندنی شد.

این اثر نه‌تنها جزو موسیقی‌های محبوب دهه پنجاه بود، بلکه در دهه‌های بعدی نیز با وجود بازخوانی‌های مختلف، همچنان جایگاه ویژه‌ای در دل مخاطبان ایرانی دارد. شعر این ترانه، که از سروده‌های فرهاد شیبانی است، تصویری زیبا از عشق و محبت به گلدان‌ها و طبیعت می‌سازد و به همین دلیل در ذهن بسیاری از ایرانیان تداعی‌گر احساسات شیرین و نوستالژیک است. خود سیمین غانم نیز این قطعه را به‌عنوان بخشی از هویت هنری‌اش می‌شناسد و در کنسرت‌های بانوان هنوز هم آن را اجرا می‌کند.

همچنین درست است که برخی دیگر از هنرمندان در سال‌های بعد ترانه‌هایی مشابه با عنوان‌های مشابه اجرا کرده‌اند، از جمله شهرام صولتی با آهنگ “گل گلدون” که محتوایی متفاوت دارد و همچنین ترانه عارف با نام “گل گلخونه من” که به‌طور ناخودآگاه به یاد این اثر می‌اندازد. این ترانه‌ها با وجود تفاوت‌های خود در محتوا، به نوعی یادآور همان احساسات عاشقانه و زیبایی‌های طبیعت هستند.

متن ترانه گل گلدون من 

گل گلدون من شکسته در باد 

تو بیا تا دلم نکرده فریاد 

گل شب‌بو دیگه شب‌بو نمی‌ده 

کی گل شب‌بو رو از شاخه چیده 

گوشه آسمون پُر رنگین کمون 

من مثل تاریکی تو مثل مهتاب

اگه باد از سر زلف تو نگذره 

من می‌رم گم می‌شم تو جنگل خواب

گل گلدون من ماه ایوون من 

از تو تنها شدم چو ماهی از آب

گل هر آرزو رفته از رنگ و بو 

من شدم رودخونه دلم یه مرداب

آسمون آبی می‌شه اما گل خورشید 

رو شاخه‌های بید دلش می‌گیره

دره مهتابی می‌شه اما گل مهتاب

 از برکه‌های خواب بالا نمی‌ره

تو که دست تکون می‌دی 

به ستاره جون می‌دی

می‌شکفه گل از گل باد 

وقتی چشمات هم میاد

دو ستاره کم میاد 

می‌سوزه شقایق از داغ

گل گلدون من ماه ایوون من 

از تو تنها شدم چو ماهی از آب

گل هر آرزو رفته از رنگ و بو 

من شدم رودخونه دلم یه مرداب

گردآوری: بخش فرهنگ و هنر ستاره آبی