به گزارش فرادید، این سکه‌ها که «سولیدوس» نام دارند، مربوط به اواخر قرن چهارم تا اوایل قرن پنجم میلادی هستند و در وضعیت بسیار خوبی حفظ شده‌اند؛ به‌جز یک مورد، همه‌ی آن‌ها به‌راحتی قابل شناسایی بودند.
در میان این سکه‌ها، سه عدد از دوران امپراتور والنتینیان اول، هفت عدد از والنتینیان دوم، پانزده عدد از تئودوسیوس اول، هفده عدد از آرکادیوس و ده عدد از دوران هونوریوس هستند.
این گنجینه زمانی کشف شد که دو غواص آزاد به نام‌های لوئیس لنس و سزار خیمنو، در عمق دریا برق طلایی رنگی را دیدند که ابتدا تصور کردند سکه‌های ده سنتی مدرن یا شاید صدف‌های مرواریددار هستند. آن‌ها دو عدد از آن‌ها را برداشتند و پس از بازگشت به قایق متوجه شدند که این سکه‌ها تصاویر امپراتوران رومی را روی خود دارند و سکه‌های باستانی از جنس طلا هستند. آن‌ها فوراً موضوع را به مسئولان شهر اطلاع دادند و باستان‌شناسان دریایی را به محل کشف هدایت کردند.
در چندین مرحله غواصی، تیم باستان‌شناسی موفق به بیرون آوردن 53 سکه طلا، سه میخ مسی و قطعاتی از سرب شد که احتمالاً متعلق به یک صندوقچه بوده‌اند.
به گفته‌ی پروفسور تاریخ باستان، خایمه مولینا از دانشگاه آلیکانته، این یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های سکه طلای رومی کشف‌شده در اسپانیا و حتی اروپا است. او همچنین این کشف را «استثنایی» خواند و گفت این کشف می‌تواند اطلاعات نوینی درباره‌ی دوران پایانی امپراتوری روم غربی ارائه دهد. مورخان احتمال می‌دهند که این سکه‌ها به‌طور عمدی پنهان شده بودند، شاید در دوره‌ای که قوم آلان‌ها در منطقه دست به غارت زده بودند.
بر همین اساس، این گنجینه، بازتابی از دوران ناامنی شدید در اسپانیا و فروپاشی نهایی امپراتوری روم در شبه‌جزیره ایبری از سال 409 میلادی است، زمانی که قبایل بربر مانند سوئوی‌ها، وندال‌ها و آلان‌ها وارد منطقه شدند.
