کاشکی‌ها رو یکی یکی پشت سر بگذار و اجازه نده هیچ جایی برایشان بماند
از خیلی قبل‌ها، کلمه کاشکی، تو دهن همه ما بوده و باز هم حتی در دوران میانسالی و پیری این کلمه کاربردش رو از دست نداده. در کودکی وقتی یه خرابکاری می‌کردیم، پیش خودمون می‌گفتیم: ”کاشکی مامان نفهمه!“
وقتی رفتیم مدرسه، کار بد که می‌کردیم می‌گفتیم: ”کاشکی این کار رو نکرده بودم!“ وقتی در کنکور دانشگاه شرکت کردیم: ”کاشکی یه خورده بیشتر درس خونده بودم!“ و وقتی هم که پیر می‌شیم کلی کاشکی تو دلمون هست و متاسفانه بعضی‌ها هم اونا رو با خودشون از این دنیا می‌برن!!
ولی چرا؟ کاشکی رو ما آدما خلق کردیم، بهش بها دادیم، بزرگش کردیم و روز به روز امکان بیشتری برای رشد کردن بهش می‌دیم!
البته جالب این‌جاست که بدونیم این کلمه در همه زبان‌ها و فرهنگ‌ها وجود داره و در مواقع زیادی ازش استفاده می‌شه. حتی ضرب‌المثل هم داره. مثلا ما ایرانی‌ها می‌گیم: ”کاشکی رو کاشتند، سبز نشد!“ فرانسوی‌ها می‌گن: ”با کاشکی می‌توان پاریس رو در یک بطری جا داد!“
و همه این‌ها یعنی غیرممکن! کاری که هیچ وقت و به هیچ صورتی انجام نمی‌شه. البته همراه کاشکی، نوعی احساس حسرت و پشیمونی هم وجود داره. کاری که اگه انجام می‌شده موجب خوشحالی و مسرت بوده، ولی نشده. حالا مقصر کیه؟! کی کوتاهی کرده؟! کی باید یه خورده بیشتر فکر می‌کرده؟! کی باید زودتر دست به کار می‌شده؟! نه دیگه … دنبال بهانه نگرد، منصفانه جواب بده. یا اصلا جواب نده ولی بنشین و پیش خودت تنهایی فکر کن. اون وقت قضاوت کن. با خودت که دیگه رودرواسی نداری. چه فرصت‌هایی رو از دست دادی؟! چه وقت‌هایی رو تلف کردی؟!
اما الان هم دیر نشده. به قول قدیمی‌ها ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه است. برای مبارزه با این کاشکی‌ها باید چند تا کار بکنی. اول این‌که باید بکاریش! بعد یه وقتی بذاری برای فکر کردن. فکر کن ببین کی هستی و چی می‌خوای! هر چقدر که لازمه وقت صرف کن. ببین که هوش، استعداد و قدرتت چقدره. چی دوست داری، از عهده چه کارهایی بر می‌آی و بالاخره این‌که اصلا از این دنیا چه توقعی داری، از زندگی چی می‌خوای! همین که شکمت سیر بشه و یه سر پناهی داشته باشی برات کافیه، یا نه؟! یه کاری توی این دنیا داری؟ باید به یه دردی بخوری؟ باید یه چیزی بشی؟ باید غمی رو از دلی برداری؟! بالاخره نمی‌شه که همین جوری بیای و همین جوری بری. اگه این طور زندگی کنی، آخرش باید کوله‌بار کاشکی رو ببندی! کاشکی‌های زیاد، خیلی زیاد. حتی شاید اضافه بار هم بهت بخوره. تصورشو بکن.
اما می‌شه طور دیگه‌ای هم زندگی کرد. می‌تونی از همین الان روش زندگی‌ات رو عوض کنی. باید فرصت‌های از دست رفته رو جبران کنی. هیچ وقت برای شروع دیر نیست. به آرزویی که همیشه تو سرت بوده فکر کن. از بچگی خودتو کجا می‌دیدی؟ در چه وضعیتی؟ چه شغلی؟ چه مقامی؟
حالا که یادت اومد هدف و آرزوت چیه باید وارد مرحله بعدی بشی. در این مرحله باید مقدمات لازم رو برای رسیدن به مقصد فراهم کنی. اگه که لازمه دانشی رو فرا بگیری، تجربه‌ای به دست بیاری، یا هزینه‌ای بکنی خیلی زود شروع کن. اولویت‌ها رو بشناس و به اونا اهمیت بده. قدم اول همیشه مشکله ولی به محض این‌که اونو برداری دیگه می‌افتی تو مسیر. فقط نباید خسته بشی، امیدت رو از دست بدی و یا بی‌حوصله بشی! انگیزه، صبر، مداومت و مقاومت توشه این راه هستن، و این توشه در درون روح و ذهن و قلب تو وجود داره. پس نباید تهی بشی. یعنی نمی‌تونی. مگر این‌که خودت تصمیم بگیری که دیگه ادامه ندی. ولی اگه وسط راه جا بزنی، از مرحله اولت هم عقب‌تر می‌ری. یاس و سرخوردگی مثل سم می‌مونه، باید دنبال پادزهرش بگردی. اگه در راه دچار مشکلی شدی از دیگران کمک بگیر، از تجربه‌شون استفاده کن و بالاخره توصیه همیشگی: ایمانت رو از دست نده! مطمئن باش از اون اول که تصمیمت جدی شد و اراده کردی، نیروی بیکران هستی تو رو مورد رحمت و عنایت خودش قرار داده. نیرویی که شاید تو متوجه‌اش نبودی ولی خیلی کمکت کرده. خیلی جاها که از خطر جستی. وقت‌هایی که شر، از بغل گوش‌هات گذشته، مواقعی که گره از کارت باز شده و … همیشه و همیشه او مراقب توست. تو می‌تونی اونو در کنار خودت حس کنی. وقتی که راهت هموار می‌شه، اونه که سنگ رو از جلوی پاهات برمی‌داره. موقعی که از روی چاله‌ها می‌پری، اونه که زیر بغلت رو می‌گیره و زمانی که سرت گیج می‌ره و احساس می‌کنی داری می‌خوری زمین. اونه که نگهت می‌داره! تو در این راه پشتیبان محکمی داری. بنابراین نباید اجازه بدی که این همه لطف و انرژی مثبت هدر بره. فقط باید دلسرد نشی و به پیشرفت فکر کنی.
کاشکی‌ها رو یکی یکی پشت سر بذار و اجازه نده هیچ جایی براشون بمونه. وقتی که به مقصد برسی می‌بینی که اون کاشکی رو که همیشه تو دلت مونده بود و در اول راه کاشته بودیش، دیگه سبز شده! ولی میوه‌اش حسرت نیست بلکه انرژیه. انرژی مثبتی که در طول راه صرف کردی تا به این‌جا برسی و الان دو برابر اون انرژی به تو برمی‌گرده. انرژی‌ای که می‌تونه به وجود آورنده اهداف و انگیزه‌های درست بعدی باشه، اما این بار بدون کاشکی!!! فوری وارد عمل شو، از موفقیتت لذت ببر ولی بهش راضی نشو، متوقف نشو، جاری شو! تنها چیزی رو که نباید فراموش کنی اینه که زندگی ات رو منحصرا وقت کارت نکنی! از کار کردن لذت ببر ولی در مسیرت از زیبایی‌ها، عشق و خدا غافل نشو. نباید کوچک‌ترین جایی برای کاشکی بذاری. از همین الان کاشکی ممنوع! این کلمه رو از فرهنگ لغتت حذف کن. دیگه کاشکی بی‌کاشکی!
فقط کاشکی دوستم داشتی
منبع: مجله موفقیت
