به گزارش فرادید، «کورتوخیو لوباتو» یک سکونتگاه مستحکم نزدیک آلمِندِرالِخو در اسپانیا است. این مکان مربوط به هزاره سوم پیش از میلاد است و در آن نشانه‌هایی از فعالیت‌های انسانی تا قرن پنجم میلادی وجود دارد.
این مکان نخستین بار در جریان بررسی‌های مقدماتی سال 2021 شناسایی شد. باستان‌شناسان مأمور انجام تحقیقات بیشتر شدند و یک محوطه با سه دیوار هم‌مرکز، چهار خندق حفرشده در سنگ و دیوارهای قلعه‌ای به طول 550 متر با 25 برج دفاعی را کشف کردند.
دلیل ساخت این قلعه احتمالاً محافظت از مزارع در برابر خشکسالی شدیدی بود که تولیدات کشاورزی را به شدت محدود کرده بود. این قلعه حدود 2450 پیش از میلاد رها شد و تا دوره امپراتوری روم تقریباً خالی از سکنه مانده بود.
باستان‌شناسان اشیائی از دوره مس را هم کشف کردند، مانند نوک تیرها، تبرها، بشقاب‌ها، کاسه‌ها و وزنه‌های دار قالی، اما جذاب‌ترین کشف بقایای اسکلتی مردی بود که با دشنه رومی موسوم به «پوجیو» دفن شده بود.
پوجیو (Pugio) یک سلاح کمکی بود که سربازان رومی از آن به عنوان سلاح جانبی استفاده می‌کردند. به گفته کارشناسان، این دشنه و تاریخ دفن آن مربوط به قرن دوم تا سوم میلادی است، دوره‌ای که «لژیون هفتم جمنینا» تنها لژیون رومی مستقر در هیسپانیا بود.
این مرد در یک گور کم‌عمق در حالتی دفن شده بود که صورتش رو به پایین بود و به نظر می‌رسید پاهایش قطع شده‌اند؛ عملی که باستان‌شناسان گمان می‌کنند ممکن است حاکی از بی‌احترامی باشد. با توجه به وجود دشنه، این احتمال وجود دارد که متوفی یک لژیونر بوده که با مجازات «فاستواریوم» مواجه شده است؛ نوع شدیدی از انضباط نظامی برای فراریان و کسانی که از هم‌رزمان خود دزدی می‌کردند.
